Od Niedzieli Zmartwychwstania do Niedzieli Miłosierdzia przeżywamy osiem dni z rzędu w randze uroczystości. Są to dni tak wielkiej radości, że poszczenie w tym czasie można by uznać za nadużycie i zaprzeczenie ich charakteru. Tak więc w piątek w Oktawie pokarmy mięsne można spożywać do woli.

Oktawa w rozumieniu kościelnym to przedłużenie świętowania uroczystości do okresu ośmiu dni. Oktawa to – jak naucza Kościół – „jeden wielki dzień świąteczny”. Odnosząc to do aktualnie przeżywanych przez nas dni, przez całe osiem dni codziennie przeżywamy Wielkanoc. Warto w tym kontekście zajrzeć do Liturgii, która permanentnie mówi nam o zmartwychwstaniu Chrystusa, a w modlitwie dnia podczas Modlitwy Eucharystycznej celebrans codziennie powtarza słowa: „stajemy przed Tobą i zjednoczeni z całym Kościołem uroczyście obchodzimy święty dzień Zmartwychwstania naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.

W kontekście zachęty do porzucenia jutro wszelkiego rodzaju ewentualnych umartwień czy tradycyjnej piątkowej wstrzemięźliwości od mięsa warto przytoczyć znany ewangeliczny fragment:

Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Niego [do Jezusa] i pytali: «Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?». Jezus im odpowiedział: «Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo pana młodego mają u siebie. Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć» (Mk 2, 18-20).

Oktawa Wielkanocy jest szczególnym czasem, gdy cieszymy się z obecności wśród nas Chrystusa, z Jego zwycięstwa nad śmiercią. Czy radość przedłużonego do tygodnia dnia świątecznego może nam pozwolić na jakiekolwiek posty i umartwienia?

Paweł Pomianek

Jednym z najpopularniejszych polskich zwyczajów jest śmigus-dyngus – polewanie się wodą w Poniedziałek Wielkanocny. Ale w niektórych miejscowościach zachowały się też inne ciekawe tradycje.

Istnieje spore zamieszanie odnośnie tego, czym jest i jakie znaczenie ma Niedziela Wielkanocna. Dla niektórych Niedziela Wielkanocna związana jest z króliczkiem wielkanocnym, kolorowo ozdobionymi jajkami wielkanocnymi czy wielkanocnym szukaniem jajek. Większość ludzi postrzega Niedzielę Wielkanocną jako wydarzenie związane ze zmartwychwstaniem Jezusa, ale nie bardzo rozumie w jaki sposób zmartwychwstanie związane jest z wielkanocnymi jajami czy króliczkiem.

W sensie biblijnym nie ma żadnego związku między zmartwychwstaniem Jezusa Chrystusa a powszechną, współczesną praktyką komercyjną odnoszącą się do Niedzieli Wielkanocnej. W gruncie rzeczy, to co obecnie istnieje zostało wprowadzone przez starożytny Kościół Rzymskokatolicki, który starając się nieco uatrakcyjnić chrześcijaństwo dla nie- chrześcijan, połączył obchody pamiątki zmartwychwstania Jezusa z wiosennymi obrzędami płodności (ziemi). To właśnie rytuały płodności są źródłem tradycji jajek i zajączków.

Biblia jasno stwierdza, że Jezus zmartwychwstał w pierwszy dzień tygodnia, niedzielę (Ew. Mateusza 28.1; Ew. Marka 16.2, 9; Ew. Łukasza 24.1; Ew. Jana 20.1, 19). Zmartwychwstanie Jezusa jest wydarzeniem, które warto świętować i wspominać (zobacz 1 Koryntian 15). I chociaż należy świętować zmartwychwstanie Jezusa w niedzielę, to jednak dzień w którym wspominamy te wydarzenie nie powinien nazywać się Wielkanocą. Wielkanoc bowiem nie ma nic wspólnego ze zmartwychwstaniem Jezusa w niedzielę.

W konsekwencji czego wielu chrześcijan ma silne przekonanie, że dzień w którym świętuje się zmartwychwstanie Jezusa nie powinien nazywać się Niedzielą Wielkanocną. Nazwa „Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego” byłaby lepsza i bardziej poprawna z perspektywy biblijnej. Dla chrześcijan nie do pomyślenia jest to, aby dopuścić do sytuacji w której komercja wielkanocnych jajek i króliczków stała w centrum uwagi świąt, zamiast cudu zmartwychwstania Jezusa.

Na wszelki sposób należy świętować zmartwychwstanie Chrystusa w Niedzielę Wielkanocną. Zmartwychwstanie Chrystusa jest czymś, co powinniśmy świętować każdego dnia, a nie tylko raz do roku. Ale jeśli pragniemy świętować Niedzielę Wielkanocną, nie powinniśmy pozwolić, aby jakiekolwiek gry i zabawy odsunęły naszą uwagę od tego, co w tym dniu jest najważniejszego- to, że Jezus powstał z martwych i to, że jego zmartwychwstanie wskazuje, że przyjmując Jezusa jako swojego osobistego Pana i Zbawiciela, dostąpimy życia wiecznego w Niebie.

Jeśli chciałbyś dowiedzieć się więcej o tym, jak śmierć i zmartwychwstanie Jezusa zapewnia nam zbawienie, zachęcamy Cię do przeczytania artykułu: Co to znaczy przyjąć Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela?

Serdecznie dziękuję za pomoc w strojeniu kościoła, pięknej dekoracji grobu pańskiego oraz ciemnicy:

Panu Darkowi Lipińskiemu – katechecie

• Łukaszowi Łąkowskiemu
• Ewelinie Kornackiej
• Faustynie Grabowskiej
• Jagodzie Cudak
• Michałowi Zięba
• Pawłowi Voss
• Karolinie Sosnowskiej
• Agnieszce Wiśniewskiej
• Bartkowi Grabowskimu
• Mateuszowi Walter

Oraz

• Pani Asi Grabowskiej
• Wiesi Lipińskiej

Serdeczne Bóg Zapłać

Umiłowani Diecezjanie

        Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego stała się niejako nowym początkiem na drodze wiary pierwszych wyznawców Chrystusa, którzy w świetle tego wydarzenia pełnej rozumieli jego słowa i czyny. Pusty grób, spotkania Jezusa Zmartwychwstałego z uczniami oraz ich świadectwo, że On żyje. To również wielki snop światła dla nas, chrześcijan XXI wieku, zagubionych często na bezdrożach współczesnych ideologii, które niszczą duchowość człowieka, jego więzi z Bogiem, a także bezcenne więzi w małżeństwie i rodzinie .

Poranek Wielkanocny umacnia nas w wierze, że ” Jezus Chrystus, który przezwyciężył śmierć, na  życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię” (2 Tym 1, 10). Mocni taką wiarą niesiemy światu czytelne świadectwo Ewangelii życia i miłości. Niech na tej drodze błogosławi nam Bóg „który w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei” (1P 1, 3).

Trwając z wami na modlitwie do Jezusa Zmartwychwstałego,  życzymy serdecznie wszystkim bogactwa łask, jakie nam przynosi swoim chwalebnym zmartwychwstaniem

Z radosnym „Alleluja”

 + Andrzej Suski

+ Józef Szamocki

Wielkanoc 2015 roku

Ogólne Normy Kalendarza Liturgicznego nr 21 nakazują, by rozpoczęcie Wigilii Paschalnej odbyło się po zapadnięciu zmroku, zaś cała celebracja – winna się zakończyć przed świtem w Niedzielę Wielkanocną. Celebrację rozpoczyna się przy zgaszonym świetle. Ma to podkreślić wymowę Wigilii; czuwania nocnego, a także wyrazistości symbolu światła, które rozświetli mroki naszych serc, a którym jest sam Chrystus.
W prezbiterium ustawia się figurę zmartwychwstałego, zasłania się płótnem figurę ciała Jezusa w Bożym Grobie, krzyż procesyjny ozdabia się czerwoną stułą. Całą liturgię Wigilii Paschalnej odprawia się w białych szatach liturgicznych.
Odnowiona Wigilia Paschalna składa się z:

• Liturgii Światła (Światło)
• Liturgii Słowa Bożego (Słowo)
• Liturgii Chrzcielnej (Woda)
• Liturgii Eucharystycznej (Uczta)
• Procesji rezurekcyjnej (Świadectwo)

Liturgia Światła (Światło)
Liturgia ta, zwana lucernarium nawiązuje do symbolu światła. Aby znaczenie symbolu światła ukazało się w pełni, liturgia rozpoczyna się po zmroku. Najpierw, przed kościołem lub w jego drzwiach zapala się pochodnię lub ognisko, z którego ogień się święci (od X w.). Światło wnoszone do świątyni symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa, który jest Światłością Świata (J 8, 12). Następnie ozdabia się ziarnami kadzidła wielką, woskową świecę – paschał, który symbolizuje Chrystusa. Kreśli się na niej także krzyż, cyfry bieżącego roku (od Piusa XII) oraz greckie litery: A-lfa i O-mega i zapala od poświęconego ognia (więcej: artykuł o przedmiotach liturgicznych). Procesja światła uroczyście wnosi światło Nowego Życia do świątyni, ale także do naszych serc. Kapłan, diakon lub ministrant wnosi je do kościoła, zatrzymując się w trzech stacjach; za każdym razem lud wyraża swoją wdzięczność za dar oświetlenia drogi do zbawienia. Gdy zapalone zostają już wszystkie światła w świątyni, paschał umieszcza się przy ołtarzu. Tam następuje bardzo podniosła chwila: kapłan lub diakon wykonuje dziękczynno-uwielbieniowy hymn Exsultet– uroczyste, sięgające IV w., a liturgii rzymskiej VII w., orędzie wielkanocne, w którym zawiera się cała teologiczna symbolika paschału, jak i całej Wigilii Paschalnej oraz tajemnicy zmartwychwstania. Wierni trzymają zapalone świece na znak, iż przyjmują światło zbawienia, przyniesione przez Chrystusa.

Liturgia Słowa Bożego (Słowo)
Zgromadzenie liturgiczne posila się w tym dniu wyjątkowo obficie Słowem Bożym; Liturgia Słowa Wigilii Paschalnej przewiduje bowiem do dziewięciu czytań (7 ze Starego Testamentu; 2: Epistoła i Ewangelia, z Nowego Testamentu). Można jednak zmniejszyć ilość czytań; nie można wszakże pominąć czytania z Księgi Wyjścia (Wj 14) o wyjściu Narodu Wybranego z Egiptu (Pasch. Soll. 85), epistoły oraz ewangelii o zmartwychwstaniu Chrystusa. Układ Liturgii Słowa wygląda następująco:

• Czytanie-modlitwa-czytanie-śpiew-modlitwa.

W czytaniach wierni wsłuchują się w orędzie wielkich dzieł, jakich Pan dokonał w historii ludzkości. Podkreślają one jedność dzieła Stworzenia (czytanie: Rdz 1,1-2,2) z dziełem Zbawienia (Ewangelia: A – Mt 28,1-10; B – Mk 16,1-8; C – Łk 24,1-12) oraz wagę wydarzeń, które dokonywały się w historii ludzkości: ofiara Izaaka (Rdz), Wyjście z Egiptu (Wj), Przymierze (Iz), zapowiedź oczyszczenia (Ez). Modlitwy rozdzielające czytania interpretują perykopy w świetle wydarzeń wielkanocnych. Szczególnie ważne w Liturgii Słowa są dwa śpiewy: Gloria (po ostatnim czytaniu ze ST), któremu towarzyszy bicie dzwonów, a które symbolizuje przejście (pascha) ze Starego Przymierza do Nowego Testamentu, oraz aklamacja Alleluja, która pojawia się w Liturgii pierwszy raz od początku Wielkiego Postu. Po Ewangelii następuje homilia.

Liturgia Chrzcielna (Woda)
Cudowne przejście Narodu Wybranego przez wody Morza Czerwonego (Wj 13,17-14,31) w Tradycji Kościoła było od początku postrzegane jako zapowiedź; typ obmycia wiernych w wodach sakramentu chrztu świętego, który daje nowe życie wyznawcom Chrystusa. Było ono oswobodzeniem z dotychczasowego życia bez Boga (chrzest przyjmowali dorośli). Do V w. integralną częścią liturgii Wigilii Paschalnej było udzielnie chrztu dorosłym. Dziś dokonuje się ono w niewielu świątyniach, zazwyczaj w katedrach: wówczas biskup udziela katechumenom także sakramentu bierzmowania.
Po Liturgii Słowa kapłan wypowiada słowa wprowadzenia; rusza procesja do chrzcielnicy, kantorzy śpiewają skróconą formę Litanii do Wszystkich Świętych. Tam następuje uroczysta modlitwa poświęcenia wody w formie prefacji, która wyraża teologię i chrześcijańską symbolikę wody. Następnie celebrans, wraz z diakonami zanurza w wodzie chrzcielnej paschał, przyniesiony w procesji. Zanurzenie to oddaje prawdę, iż chrzest jest sakramentem, w którym wraz z Chrystusem umieramy (zanurzamy się) i powstajemy – wynurzamy się do nowego życia, przez dokonujące się zmartwychwstanie (Rz 6,7-9). Jeśli brak katechumenów przystępujących do chrztu, przystępuje się teraz do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. Wierni z zapalonymi świecami odnawiają przyrzeczenia, które ich rodzice złożyli w czasie chrztu. Celebrans, zanurzywszy z nowo poświęconego źródła wody chrzcielnej, kropi zgromadzenie liturgiczne. Opuszcza się Wyznanie wiary oraz modlitwę powszechną.

Liturgia Eucharystyczna (Uczta)
Liturgia Eucharystyczna Wigilii Paschalnej przebiega tak jak podczas każdej Mszy świętej. Można zastosować I Modlitwę Eucharystyczną. Warto zwrócić uwagę na prefację używaną w liturgii; ona także oddaje teologię tej Świętej Nocy, w której Jezus Chrystus zmartwychwstał. W czasie Komunii Św. wierni mogą przyjmować Komunię pod dwiema postaciami, aby jak najwyraźniejszy był znak (por. KKK 1390) nowego życia, które dzięki Zmartwychwstałemu Jezusowi otrzymujemy także przez przyjmowanie Jego Ciała i Krwi. Komunię pod dwiema postaciami zaleca List okólny o przygotowaniu i sprawowania świąt paschalnych Paschalis solemmnitatisnr 92. Do XIII wieku udzielanie wszystkim wiernym Komunii pod dwiema postaciami było powszechnym zwyczajem.

Wielka sobota, to ostatni dzień Wielkiego Tygodnia, a zarazem trzeci i ostatni dzień Triduum Paschalnego, tuż przed Niedzielą Wielkanocną. W Kościele Katolickim dzień ten jest dniem wyciszenia i oczekiwania na przyjście Chrystusa. Przez cały dzień trwa adoracja Najświętszego Sakramentu w przygotowanej specjalnie na tę okazję kaplicy symbolizującej grób Chrystusa. Tradycyjnie przy Grobie Pańskim czuwają ministranci, harcerze a niekiedy również strażacy. ™

W Wielką Sobotę w Kościele Katolickim, podobnie jak w Wielki Piątek, nie są odprawiane msze św. Co prawda, po zapadnięciu zmroku odprawiana jest msza Wigilii Paschalnej, ale należy już ona do obchodów Niedzieli Wielkanocnej.

Obrzęd święcenia pokarmów

Tradycyjnie w Wielką Sobotę dokonywany jest obrzęd poświęcenia pokarmów spożywanych następnie podczas śniadania w Niedzielę Wielkanocną. Pokarmy przynoszone są najczęściej w wiklinowych koszykach nierzadko przyozdobionych wstążkami, kwiatami i białymi, koronkowymi serwetkami. Wśród święconki nie może zabraknąć chleba — na pamiątkę cudownego rozmnożenia chleba dokonanego przez Chrystusa na pustyni w celu nakarmienia słuchających go tłumów, jaj (najczęściej kurzych) — symbolizujących nowe życie, mięsa — na pamiątkę baranka paschalnego spożywanego przez Chrystusa podczas uczty w wieczerniku w Wielki Czwartek.

Wielki Piątek w Kościele katolickim jest dniem upamiętniającym mękę i śmierć Chrystusa na krzyżu. Jest to jedyny dzień w roku, kiedy nie jest sprawowana msza święta, tylko na zakończenie liturgii Męki Pańskiej udzielana jest Komunia święta.

Po południu, zwykle o godz. 15 (godzina śmierci Jezusa na krzyżu) w wielu kościołach odprawiane są nabożeństwa Drogi Krzyżowej. Wieczorem w kościołach odbywają się uroczyste liturgie Męki Pańskiej. Podczas tych nabożeństw najpierw odczytuje się albo odśpiewuje z podziałem na role Mękę Pańską z Ewangelii św. Jana, a potem adoruje krzyż. Po adoracji krzyża, która jest centralną częścią wielkopiątkowej liturgii, z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i udziela się wiernym Komunii. Później odbywa się procesja do Grobu Pańskiego. W wielu kościołach adoracja trwa przez całą noc. Wielki Piątek – ścisły post Dziś wszystkich wierzących obowiązuje post ścisły. Poza tym, że nie należy jeść mięsa, osoby od 18. do 60. roku życia powinny też zachować post ilościowy, tzn. zjeść jedynie trzy posiłki, w tym tylko jeden do syta. Z postu zwolnieni są chorzy, małe dzieci oraz ludzie w sędziwym wieku. Kościół zachęca, by zachować post także w sobotę, do rozpoczęcia liturgii Wigilii Paschalnej. Wielki Piątek to dzień wyciszenia i skupienia.

„Bywa nieraz, że w ciągu rozmowy stajemy w obliczu prawd,
dla których brakuje nam słów, brakuje gestu i znaku –
bo równocześnie czujemy: żadne słowo, gest ani znak –
nie uniesie całego obrazu”.

Dyrektor

Gminnego Ośrodka Kultury i Sportu

w Złejwsi Małej

serdecznie zaprasza

w dniu 12 kwietnia 2015 r. godz. 16:00

w kościele p.w.Św. Stanisława Kostki

w Złejwsi Wielkiej

na

Koncert z okazji 10 – rocznicy śmierci

Św. Jana Pawła II

Dyrektor GOKiS

Maria Karpińska